Tuinieren, t komt er toch van!

Vanmorgen is het er toch van gekomen om weer eens lekker de tuin in te gaan. Wat kan een mens daar van opknappen. Of afknappen als je zo aan het begin van het nieuwe seizoen ziet wat er allemaal weer gedaan moet worden, maar daar heb ik meestal geen last van. En als ik daar toch een beetje last van had, begon ik gewoon nog niet in de tuin en hield ik 'm lekker in de winterstand; met rust dus. Vandaag genoten van het rommelen in de tuin.

Vorige week heb ik al wel wat kleine klusjes gedaan. Zo waren er een paar knoflooktenen uitgelopen en zijn die in de bak onder de appelboom tussen de aardbeien in geplant. We zien wel of we ze dit jaar nog kunnen oogsten of dat het volgend jaar wordt. 

De rabarber liet vorige week z'n kopje zien. Om deze een beetje te beschermen heb ik er een plexiglas plaatje boven gelegd. Het ziet er goed uit. Ik las ergens dat rabarber eigenlijk vrij donker moet groeien zodat deze wat zoeter wordt. Dat ze 'm vroeger lieten groeien onder een aardewerk klok. Dit ken ik wel van bleekselderij, maar rabarber?

Vandaag heb ik me toch laten verleiden om alvast iets te gaan zaaien; rode biet, zomerwortel en ijsbergsla. 

Deze heb afgedekt met plexiglas platen. Van losse bakstenen maak ik altijd muurtjes en daar leg ik een plaatje op. zo kan ik het zaaioppervlakte altijd aanpassen aan de maat van de glasplaatjes. Die glasplaatjes moest ik eerst opgraven uit de schuur, manlief had ze heel netjes opgeruimd, pal achter het tafelblad van de eettafel voor buiten. Vind ze daar maar eens terug!

De eerste krulpeterselie kwam ook boven en had ik ook beschermd met een plexiglas plaatje. Het was zo wel beschermd tegen eventuele vorst, maar niet tegen naaktslakken. Het meeste was alweer opgegeten. Ik heb er nu een halve fles van de azijn overheen gezet. Gelukkig hebben we toch nog flessen zonder statiegeld.

Net als de Rabarber komt ook de Maggiplant weer bovengronds. Deze heb ik eens gekregen van een bezoeker van de dagbegeleiding. Een plantje met een extra herinnering.

In de voortuin heeft ook de Abrikoos leuk gebloeid. Deze heb ik vorig jaar van de gemeente Harderwijk gekregen. Nog steeds blij mee. Ben benieuwd of ik dit jaar al wat kan oogsten. Is wel erg optimistisch gehoopt misschien, maar toch leuk om af te wachten of er vruchtjes aan gaan komen. Ehm, bedenk ik me ineens; zijn er al wel genoeg Bijen en Hommels, die langs de bloemetjes komen? Als ze te vroeg uitgebloeid zijn komen er zeker geen vruchten.

Ben jij ook al in de tuin aan het rommelen? Werk jij met  een helemaal uitgewerkt plan of ben je net als ik een "rommelaar" en bedenk je ter plekke en op het moment zelf hoe en waar je gaat zaaien? Nou ja helemaal rommelaar ben ik niet. Ik probeer zo wel een beetje rekening te houden met goede buren tussen de plantjes en wisselteelt. Dus niet elk jaar op dezelfde plek rode bietjes zaaien. Nee, dit jaar heb ik ze een meter verder naar links gezaaid. Wel een hele meter!

Net nu ik dit geschreven heb is de wasmachine ook klaar met z'n werk, dus ga ik de was maar eens ophangen. Tot gauw weer!

Warme bladerdeeghapjes met Brie.

Op mijn werk vind ik het leuk om iets te bieden wat super eenvoudig te doen is en toch een goed resultaat geeft. Afgelopen donderdag week is dat weer gelukt! Hierbij kunnen bezoekers op elke niveau zélf aan de slag.

Warme bladerdeeghapjes met Brie.

Nodig; 

Velletjes bladerdeeg, Brie (of geitenkaas),  losgeklopt ei, Italiaanse kruiden, halve walnoten, schenk(Acacia-)honing.

Werkwijze;

Snij de velletjes bladerdeeg in vieren. Bestrijk ze met losgeklopt ei.

Leg op elk plakje een klein stukje Brie. Bestrooi ze met wat Italiaanse kruiden voor een wat pittigere smaak.

Elke bezoeker heeft een eigen stukje bakpapier waar met potlood hun naam geschreven is om na het bakken ook je eigen hapje te krijgen. Maar thuis pak je gewoon een groot vel bakpapier voor de hele bakplaat. Als je gasten eenmaal de smaak te pakken hebben is het zó op!

Dan even de oven in op 220 graden tot ze voldoende op kleur zijn. Dat is na ongeveer een kwartiertje.

Ik had 2 schoteltjes met halve walnoten op tafel gezet om alvast de noten voor te proeven. (voorproeven is  een héél belangrijk onderdeel van het bakken met een groep ;-) 

Dan op elk hapje een walnoot drukken en sprenkel er wat honing over. 

Dit gaat het makkelijkst met een flesje schenkhoning. Ik gebruik bewust Acaciahoning. Deze smaakt niet zo sterk naar honing. Eén bezoekster zei geen honing te lusten, na een drupje honing op haar vinger ging het royaal over het hapje heen.

En dan smullen maar!

Binnenkort ga ik ze ook eens thuis maken, maar dan met stukjes geitenkaas. Kan manlief ook meesmullen. 

Op vrijdag heb ik met een andere groep kruidcake gebakken. Ook erg lekker geworden.

Lekker buitenwerkweer, dus opruimkriebels in de tuin.

Het is heerlijk zacht buitenwerkweer. 

Vanmorgen de tuin ingedoken om wat blad uit de tuin weg te halen. In de winter laat ik het altijd lekker liggen; gemak voor mezelf en dikke beschermlaag en antivries voor de tuin. Maar nu de eerste bloemboletjes bovengekomen zijn moet het meeste blad er toch echt af, ook al kunnen we alsnog een pak sneeuw krijgen. Maar dat risico is tegenwoordig zó klein geworden dat het een afwegen is. Welk risico is het grootste, een pak sneeuw of verstikking en broei door teveel blad?

 

Deze Narcisjes waren helemaal bedolven onder het blad. Het blad uit het naburig bos zat al bijna opgewaaid tot de rand van het stenen muurtje. Nu zijn de Narcisjes weer zichtbaar en kan ik me verheugen op de gele bloemetjes. Zoals een spreekwoord ook zegt; Een genoegen tegemoet zien is een genoegen op zich. 

Zo heb je dan twee genoegens!

De eerste puntjes van de crocusjes komen voorzichtig boven de grond. Mocht het nou toch nog gaan sneeuwen, dan kunnen bloembolletjes er doorgaans wel tegen; de groei gaat dan gewoon stilstaan. 

De verschillende soorten sneeuwklokjes staan al een tijdje mooi te zijn in de tuin. Andere soorten sneeuwklokjes komen nog.

Zo een beetje rommelend in de tuin zag ik dat de eerste krulpeterselie ook alweer bovengronds is gekomen.Maar daar mag ik voorlopig alleen maar naar kijken. 

Echt nog even wachten voordat er weer verse peterselie op tafel komt.

De knoppen van de Camelia staan op knappen! Nog een paar dagen mooi warm weer en dan geven ze weer kleur.

Een uurtje rommelen in de tuin, even een praatje over het muurtje en kennismaken met de nieuwe buren in het blok, maakte m'n hele dag weer mooi. 

Echt lente;

Ga ook het bos in! Juist nu.

Als je binnen zit en door het raam naar buiten kijkt is het helemaal niet uitnodigend om naar buiten te gaan. Grijs, donker, nat, koud....

Vanmorgen hebben we toch de wandelschoenen (zoals ik ze noem mijn smoekslaarzen) aangetrokken en zijn er op uit gegaan, het Leuvenumse bos in. Het was er heerlijk. Heerlijk stil. Mooi moment voor verstilling in jezelf. 

 

We troffen het ook met het weer. Grijs, druilerig, maar wel droog. Grijs en druilerig klinkt niet echt aantrekkelijk, maar was het juist wèl in het winterbos. De stilte, beetje heiig, haast iets mystieks. Je nog bewuster worden van al het moois van de schepping.

Het is ook helemaal niet koud. Handschoenen, muts en sjaal hadden we niet nodig. 

Wat ik wel meegenomen had was mijn camera. Een echte camera, niet die van het mobieltje. Mijn echte camera stelt niet zo heel veel voor, het is een Samsung WB202F. Mocht je dit iets zeggen. Maar je kan er toch leukere dingen mee doen dan met het mobieltje. Vooral het inzoomen gaat beter. 

 

Over foto's moet je niet te lang praten, die moet je gewoon laten zien;

Nog rode bosbessen in december

Wie zou hier wonen?

Wat zou dit zijn?

Als je oog voor details hebt is er heel veel te zien in het bos. 

We hoopten er wel een beetje op om herten, zwijnen of een vosje te zien. Vandaag niet gezien. Wel dankbaar voor al het andere moois dat we gezien hebben, het in de stilte met God zijn, een goede reden om er nog eens heen te gaan.

Van het thuiskomen van zo'n 2 uurtjes wandelen kun je dan opnieuw een feestje maken.

Belevenis ballonvaart!

Manlief bracht vroeger spullen van het bedrijf waar hij werkt naar de andere bedrijven. Helaas is dat werk uitbesteed aan een transportbedrijf, maar enkele van de contacten zijn nog steeds gebleven. Met een van hen heeft manlief wat meer een band. Zoals die persoon zegt; Echte vrienden zijn vrienden die vrienden blijven. 

We kregen een uitnodiging om mee te gaan met zijn luchtballon. Wat waren we daar blij mee! Het was van mij een al heel lang gekoesterde wens. Ik hoopte dit te gaan krijgen voor mijn 60e verjaardag. Nu krijgt manlief deze uitnodiging en mag ik ook mee! Er waren 8 passagiers aan boord, waarvan ook 2 collega's met hun vrouwen via het werk van manlief.

Het was tot op het laatst spannend of het door zou gaan. Na een weekje zomerse hitte in september was dinsdag de dag van het veranderende weer, met misschien zelfs wel onweer. 

Eerst koffie met Friese oranjekoek en de anderen een beetje leren kennen. Daarna een paar heerlijke broodjes, want ja, je kunt toch niet met lege maag de lucht in?

We zijn opgestegen in Grou in Friesland.

Zo aan het einde van de dag, als de zon al een beetje ondergaat, lichte bewolking, dan krijg je deze prachtige vergezichten!

Die serene rust en stilte die je ervaart in de ballon. Bijzonder. 

Je vaart met de wind mee, dus die voel je ook niet. Het lijkt windstil, maar is het niet. Anders kom je ook nergens met de ballon.

Collega's vroegen na afloop of ik het niet eng vond....Geen enkel moment! 

Het uur was veel te snel om en moesten we alweer landen. Ook die ging heel relaxed. Vlak voor de landing vaarden we heel dicht over een maisveld. Geen korrel geraakt. Direct erna geland. 

Na de landing eerst zo snel mogelijk opruimen en inladen; het regende een heel klein beetje en je wil de ballon toch zo droog mogelijk houden. 

 

Daarna Champagne! Dat hoort erbij. De piloot vertelde dat dit een gebruik is bij de landing. Omdat ik amper drink wilde ik eerst slechts een bodempje, maar kreeg later toch nog enkele slokken erbij. Was toch wel lekker. 

We krijgen nog een certificaat toegestuurd over onze luchtdoop en vluchtgegevens. 

Zo hebben we dan ook iets tastbaars als herinnering, naast de prachtige herinneringen in ons hart. Daar zullen we nog lang van nagenieten.

Nooit gedacht..... Dat ik sporten nog eens leuk zou gaan vinden!

 

Begin ik dit stukje over hoe ik als kind de gymles ervaarde? Of lees; onderging? 

Dan haak je al snel af met lezen. Een verschrikking vond ik het!! Een angstig kind was ik met gym, langzaam en steevast als laatste gekozen.

Nu ben ik inmiddels 59 geworden en er zat al een tijdje een stukje in mijn hoofd om aan jullie te vertellen hoe ik sporten leuk ben gaan vinden! Ik had dit echt niet zien aankomen!

Als ik niet begin over mijn kindertijd, dan wil je misschien wel weten hoe ik dan toch nog begonnen ben met sporten? Wat bracht mij ertoe? 

Artrose. 

Ik kreeg heel veel last van mijn rechter knie. Echt zoveel dat ik er niet van kon slapen, 's morgens me echt moest vasthouden aan de trapeleuning omdat ik het gevoel had door mijn knieën te knikken. Ik begon elke beweging te vermijden, lopen al helemaal.

Dan kom je bij de huisarts terecht, die stuurt je door voor steunzolen en fysiotherapie. Matige Artrose. Ik was toen 57, volgens de fysio wel vrij jong voor deze klachten. Met de steunzolen en een tijd fysiotherapie knapte het wel op en werd de pijn minder. De fysio houd een keertje op, en wat doe je daarna?

Bij de fysio kon ik ook terecht voor een sportgroepje. Gelijk aangemeld, want naar een sportschool gaan, waar allemaal jonge meiden in zo'n strak pakje rondhuppelen, dáár zag ik mij toch echt niet tussen lopen. Dat sporten ging me in het begin echt niet goed af. 

Eén van de oefeningen is de lungewalk. Dit is een stap voorwaarts doen en dan met je knie van je andere been naar beneden gaan. Ik kukelde steeds om. Geen greintje balans. 

Ik kreeg op n gegeven moment zelfs 2 stokken aangeboden voor het evenwicht. Maar goed, in het groepje voelde ik me veilig genoeg om er mijn beginners gestuntel rustig te verbeteren. En dat lukte! 

 

Ken je de uitdrukking "voortschrijdend inzicht" ? Ik bleef wekelijks sporten en deed soms regelmatig, soms slechts af en toe, ook thuis oefeningen om mijn spieren rondom mijn knie te versterken. 

 

Het eerste nieuwe inzicht kwam al snel; Ik stopte met het gebruiken van de electrische fiets in de stad. Het is natuurlijk een beetje vreemd als je al fietsend op een gewone fiets ook je beenspieren kunt versterken en je dan op een electrische fiets stapt waar je beenspieren het veel gemakkelijker hebben. De electrische fiets is nu voor de langere afstands-fietstochten met manlief. 

Het volgende inzicht had ik al wel heel wat jaren; Ik ben te zwaar.... Elke kilo overgewicht rust natuurlijk ook op mijn knieën. Bij elke stap opnieuw.

Nu kan ik schrijven; Ik was te zwaar. Inmiddels ben ik bijna 9 kilo afgevallen.

Het sporten vind ik inmiddels leuk om te doen! Telkens ontdek ik tijdens het sporten nieuwe dingen en ik merkte dat er dingen bij zijn die ik leuk vind om te doen. Zo gaat het hoepelen met zo'n verzwaarde hoepel me verrassend goed af. Nooit verwacht. 

Vorige maand waren we met de sportgroep in het bos en stond daar zo'n buikspierbankje. Zo eentje waarbij je je voeten ergens onder klemt en je dan achterover gaat, nog verder achterover dan horizontaal. In de sportgroep ben ik die uitdaging wèl een keertje aangegaan en merkte dat ik t kon! Anders zou ik hier echt met een hele grote boog omheen zijn gelopen.

In de laatste les heb ik het toch weer eens geprobeerd om te hardlopen op zo'n band. Na een eerste mislukte poging lang geleden ging het nu vrij goed. Voor herhaling vatbaar.

 

Manlief en zoonlief probeer ik nu ook aan het sporten te krijgen. Ik ben het voorzichtig een beetje aan het promoten, tot nu toe met weinig succes. Maar ja, bij mij werkte het ook niet als een ander mij zou aanraden om meer te gaan sporten. 

Bij mij moest mijn eigen lijf het mij vertellen. En dat heeft het gedaan. Net zoals mijn lijf mij nu verteld dat ik veel meer kan en leuk vind dan ik ooit had verwacht.

Bessen plukken in het wild!

Vanmiddag heb ik een uurtje bessen geplukt. In het wild. 

Nou ja, en béétje wild. 

Bij ons in de stad, in een andere wijk staat een openbare fruittuin. Met bessenstruiken, fruitbomen, notenbomen en een theehoekje. Vorig jaar heb ik hier ook geplukt. 

Heb ik de bezoekers van mijn werk gevraagd over het hoe en wat over kruisbessen om de volgende dag snel terug te gaan om ze te plukken. Toen was ik te laat en waren echt alle kruisbessen geplukt. Alles!

 

Vandaag heb ik  wat Aalbessen, Kruisbessen en Zwarte bessen geplukt. En er nog veel meer laten staan. Eerst maar eens kijken wat ik er mee kan. Ideeën genoeg! Jam maken, in cakejes of plaatcake, gewoon in de ochtendyoghurt, in vanillevla, op ijs, of zó uit het vuistje.

Die Kruisbessen en Zwarte Bessen heb ik wel eerst al plukkend geproefd. Bessen plukken om thuis te ontdekken dat ik ze ronduit vies vind is niet handig. 

Het is zo'n ontspannend werkje dat plukken. Alleen daarom al is het leuk om te doen. 

Heb jij in jouw omgeving ook zo'n plek? 

 

Soms heb je kwekerijen waar je ook zelf kunt plukken en waar je vervolgens per emmertje of zo afrekent. Maar eerlijk gezegd vind ik dit lang niet zo leuk. Zo langs het fietspad een emmertje bessen plukken  en vriendelijk naar verbaasde voorbijgangers groeten. Geinig. Al zullen er ook zijn die t wat raar vinden dat ik daar zomaar pluk. Maar het mag daar echt hoor.

Binnenkort ga ik met een collega lekker het bos in, bosbessen plukken. Hebben we ooit eerder gedaan met nog een andere collega erbij. Was zo gezellig! Krijg je al zin om ook eens een uurtje te plukken? Moet je eens doen!

Knoflookoogst. En meer!

Zoals je inmiddels weet probeer ik van alles uit in mijn tuintje. Zo heb ik lang, heel lang geleden eens een paar teentjes knoflook in de grond gestopt onder de appelboom tussen de aardbeien. Ik denk dat ze er wel 2  winters gestaan hebben. En nu is het juni en hebben we geoogst!

We hebben ze nog niet geproefd. Ben wel benieuwd of en hoe ze zullen smaken. 

Iemand hier al meer ervaring mee?

De kruiden groeien ook als een tierelier. Ik hou royaal aan voor vers gebruik, maar knip nu ook geregeld af om te drogen voor later. Bieslook, Peterselie, Rozemarijn, Selderij. Zou je Maggiplant ook kunnen drogen? Ik knip wat steeltjes bieslook, of blaadjes van de andere kruiden klein en leg die tussen 2 vellen keukenpapier op een taartrooster te drogen. zo kan er van alle kanten lucht bij zonder dat er stof op kan komen. Met deze warmte zijn de kruiden al na een paar dagen droog en kunnen ze het potje in. De zelf gedroogde kruiden ruiken veel sterker dan de gekochte! Kan ik er de hele winter nog lekker mee kokkerellen.

Van mijn zus had ik een zaailing van courgette gekregen.  Tijdens de vakantie is de plant zo'n beetje ontploft en nu is de eerste courgette dan echt in de maak.

Ik had zelf 1 komkommerplantje en kreeg er van mijn zus ook 1, want de mijne stond wel erg zielig te zijn in de volle grond. Ervaring van vorig jaar heeft me geleerd dat slakken wel héél erg gek zijn op jong komkommerblad, dus had ik ze afgedekt met een kap. 

Tevergeefs.

 

Eén plantje toch opgegeten door de slakken of ander gespuis,  en eentje over. Dus die toch daar maar weer weggehaald en in een grote pot op het kastje gezet.  Al is er door het vele verpotten wel enige groeivertraging opgetreden. Nu gaat het goed.

 

Met de donkere krulsla gaat het goed en hebben we al wat van op. De andijvie schiet door nog voor ze volgroeid zijn, door de warmte. Die kan ik volgende week wel uit de tuin halen, net als de tuinbonen. Ik denk dat ik wel 3 tuinbonen er aan heb hangen. 

In de voortuin is er weinig fruitoogst te halen dit jaar. Ik denk dat ik er met een beetje geluk een handvol rode besjes uithaal. Geen appels en peren dit jaar uit de voortuin. Achter lijkt het wat beter te gaan en groeien er enkele appels en peren aan de boom. Niet overdadig, maar ze groeien er!

 

Op de meest onmogelijke momenten denk ik eraan dat alles weer eens bemest moet worden. Maar met die hitte en droogte wil ik daar een beetje voorzichtig mee zijn. Ben bang dat het anders te scherp wordt voor jongere plantjes. Ik wist dat er regen aan kwam, dus had al een paar keer bedacht dat ik vlak voordat het gaat regenen even bemestingskorrels moet strooien. Daar dacht ik zelfs gisternacht nog aan. Gistermorgen dacht ik er pas aan toen ik weer op mijn werk was. Toen ik een half uurtje thuis was dacht ik er niet aan en  weer later op mijn werk.....kwam de zo gewenste regen. Toen ik naar huis ging was het weer helemaal droog.

Terug van een intensieve.....Vakantie!

Manlief en ik hebben 2 weekjes vakantie. We zijn in de eerste week een midweekje naar Praag geweest. Voor het eerst met een georganiseerde groepsreis met de bus. Mijn zus en mijn vader doen dit al jaren zo en ook van anderen hoor ik er hele enthousiaste verhalen over. 

Dus ook maar eens geprobeerd. Nu zijn we nog redelijk fit en vitaal en zullen we dit prima aankunnen. Komen we aan bij het eerste opstappunt staan er meerdere mensen met een rollator. Huh? Gaan zij ook mee met dit soort reizen? Is dat niet heel intensief lopen? We gaan t wel ervaren.

Ik zal je niet vermoeien met een reisverslag tot in elk detail, maar geef je een uitnodigende impressie.

Wat is Praag mooi!

In dit hotel Opera aten we 's avonds. We sliepen in hotel Ilf.

 In de stad hadden we wandelingen met een Nederlandstalige gids. We hebben héél veel gezien in die paar dagen in Praag. Een dag gingen we de stad uit naar Novy Bor en Melnek, door een prachtig natuurgebied. Ik zou daar denk ik liever doorheen wandelen dan er met een touringkar, maar ja, je hebt niet alles voor t kiezen. Met wandelen zie je een heel klein stukje heel intensief, nu zag je de natuur wat breder. En hele mooie antieke huizen. Vallen onder Tsjechische monumentenzorg.

 

 

In Novy Bor was een glasblazerij. Daar is de arbeidsinspectie vast nog nóóit geweest! Ze werkten op slippers, in korte broek en t shirtje, en dat bij die hoge temperaturen. Bij de andere blazerij werd gewerkt met een diep gat vlak bij een oven, kon je zó invallen. Zeker ook omdat ze met losse stoofjes werkten om erbij te kunnen. Dan moet je wel heel goed op elkaar ingesteld zijn om elkaar niet te bezeren. Wij vonden t gewoon griezelig. 

Nog een paar plaatjes uit Praag en omgeving;

Hier komen de Moldau en de Elbe samen.

Om bovenop bij de Metronoom te komen moest je 260 treden óp, en weer af.

Dan wil je na afloop wel even je schoenen uit!

Als toerist maak je natuurlijk heel andere foto's dan wat voor de meeste Pragenaren dagelijkse werkelijkheid is. Je ziet ook nog wel de overblijfselen uit de communistische tijd en de realiteit van vandaag. De flatgebouwen hebben nu wel een leuk pastelkleurtje gekregen, maar worden nog steeds "de konijnenhokken genoemd". Hier wonen toch echt de meeste mensen.

Ook hebben we er ook wel enige bedelarij gezien, maar in een heel andere houding dan we van zuid Europese landen gewend zijn. Ik was heel verbaasd toen ik de eerste bedelaar in deze houding zag. Echt de houding van devotie en onderdanigheid. Je ziet op de foto agenten aankomen. Met een enkel woord en simpel handgebaar zeiden ze hem op te stappen. 

 

Hoe is t ons  nou bevallen, zo'n groepsreis? Ik moet zeggen dat ik er toch wat gemengde gevoelens over heb. Het is een erg vol programma. Al hoef je natuurlijk niet aan alles mee te doen, maar dan moet je wel zelf voor je avondeten zorgen. Anders zit het bij je programma in. Ook als je ergens een stop hebt of naar toe gaat is het altijd erg vól. Logisch, je komt met 55 man tegelijk aan, dus ook bij de wc's. Je krijgt hele goeie uitleg over de gebouwen en geschiedenis van de stad en informatie over hoe het nou is om in Praag te wonen en werken. Met zoonlief maakte ik een grapje en noemde het schoolreis toen we op de vertrekdag al om kwart voor 6 de koffers moesten inleveren. Maar daar kun je het toch wel mee vergelijken, een schoolreis. Alleen nu voor volwassenen en senioren. Zo moet je door met de groep als je nog ergens wat langer wilt bijven. 

Ook in onze groep waren senioren met een opvouwbare scootmobiel of rollator en zij liepen met alles mee! Knap hoor op die hobbelige keien. Ik dacht dit soort reisjes juist beter te kunnen doen voordat je minder mobiel wordt, maar als ik de gemiddelde leeftijd van de andere reizigers bekijk, denk ik dat ook wij nog heel lang deze manier van reizen gaan kunnen als alles goed met ons blijft gaan. 

Het is  ook wel weer heel gezellig om met een groep te gaan. Je hoort veel levensverhalen van elkaar. Ook het wachten voor de wc's werd gaandeweg steeds gezelliger tijdens de reis. 

Met sommige nieuwe vrienden houden we kontakt en we hopen elkaar later misschien nog weer eens te ontmoeten.. 

 

Macarons en het lekkerste ijs van Praag!