15 januari 2023
Hee, hallo. We hebben elkaar lang niet gesproken, hoe is het met je?
19 september 2022
Nieuwsmoe
Weer terug uit Libanon viel het me ineens op; Ik wilde het nieuws niet meer horen. Veel minder vaak zet ik de radio of tv aan om het nieuws te horen. Ook het scrollen op de nieuwsapps is minder. Al heel snel tijdens het lezen of luisteren gaf ik er de brui aan.
De energiecrisis, de stikstofcrisis, de klimaatcrisis, de torenhoge prijzen die gezinnen moeten gaan betalen voor gas en electra terwijl de gasbedrijven blijven verdienen, de enorme inflatie, de personeelstekorten overal, met alle gevolgen vandien, het steeds wisselende politieke beleid in Nederland, of juist het gebrek aan beleid, straks wel weer of geen corona problemen, gasleveringsproblemen, .........., .............
Allemaal problemen waar ik van alles zal gaan merken. Wat mij kan gaan beinvloeden. Ik merk dat in de verschillende media toch er veel doemscenario naar boven komt. De sensatie van het negatieve nieuws. Krantenkoppen overschreeuwen elkaar in slechte berichten. Ook ik ben daar niet immuun voor. Het heeft invloed op me.
17 januari 2020
Mag het in gewoon Nederlands?
Vandaag heb ik dit gelezen;
Vanaf januari 2020 is de salarisadministratie geoutsourcet aan .... .
"Mientje" is de linking pin tussen "ons bedrijf "en het "andere bedrijf".
Even voor de duidelijkheid, wat tussen haakjes staat zijn andere namen. Het gaat er hier niet om bedrijven aan de schandpaal te nagelen.
Zijn Engelse management termen al zo overal binnen gesijpeld dat ook gewone werknemers er aan moeten geloven? Zonder aan gewichtigheid in te boeten hadden ze het toch ook zo kunnen schrijven;
Vanaf januari 2020 is de salarisadministratie uitbesteed aan .... .
"Mientje" is de verbindende schakel tussen "ons bedrijf "en het "andere bedrijf".
Ik weet niet wie deze zinnen heeft geschreven, anders had ik die persoon wel rechtstreeks gemaild. Liever had ik dat ook gedaan.
De Nederlandse taal verandert snel. Er verengelst veel. Nu tijdens dit typen hoor ik op de radio deze woorden voorbijkomen; cybersecurity, safety.
Het verengelst niet alleen, het verruwt ook. Daar hadden we het gisteren met de kapster nog over. Drie en vierletterwoorden, al dan niet in het Engels. Voor veel jongeren is het zo gewoon geworden dat ze vaak geen alternatief weten voor het woord als je hen er om vraagt. Vaak merk ik wel ergernis door die vraag. Hebben ze door hun ergernis vaak niet eens door dat wij ons ergeren aan hun woordkeuze.
Een andere die bij mij ook veel reactie oproept is de uitroep Jezus! Wordt ook vaak uitgeroepen bij verontwaardiging, ergernis of schrik. Ik reageer hier dan wel eens op met een zogenaamd beleefde vraag; "Zou Hij je komen helpen, nu je Hem op deze manier erbij roept? Het gebeurt dan wel eens dat ze mij dan heel verbaasd aankijken met een Huh? Ja, je riep Hem toch? Het gaat mij niet om de aanval, maar om een seintje waarvan ik hoop dat ze zich wat bewuster worden van hun uitroepen.
Nu ik dit zo schrijf lijkt het wel dat ik in de gesprekken op heel veel slakken zout probeer te leggen, maar in de praktijk gebeurt dat niet zo erg hoor. Nu noem ik een optelsom van verschillende dingen die ik wel eens tegenkom.
Reageer jij wel eens?
Hoe ga jij om met je oudere kinderen die te oud zijn om nog op te voeden en zich toch schuldig maken aan wat ik net beschreef?
Hoe kunnen we er met z'n allen aan meewerken dat het veranderen, verloederen minder snel gaat?
Zouden we het kunnen verminderen?
Of gaat het net als met de nieuwe preutsheid? Dat we vroeg of laat toch weer wat beschaafder gaan praten.
16 augustus 2019
Brand! Of in ieder geval schroeirook uit de oven.
De koekjes van de bakplaat afgehaald en op een roostertje af laten koelen. De koekjes waren de oven al uit voor het mis ging. Ineens rook ik wat en zag ik wat rook. Ik keek eerst of ik dan toch met de bakplaat tegen de bovenkant, de hitteringen, aangekomen was. Dat er een stukje koek aan het verbranden was. Zie ik dit goed?
Nee, het kwam uit de roostertjes er net boven. Dat klopt niet!
Het komt weg uit de electronica, of de bedrading! De rook werd ook steeds heftiger!
Deurtje zat al snel weer dicht, maar dat hielp onvoldoende. Snel de brandblusser gepakt voor als ik zo echte vlammen zou gaan zien! Het is dat de buitendeur openstond, anders was t rookalarm geheid gaan gillen.
Toen de hele oven afgedekt met de blusdeken. De blusdeken iets vastgeklemd met de besteklade. In de hoop dat ik zo de boel toch een beetje af kon sluiten van zuurstoftoevoer.
Op het moment dat ik bedacht dat de stroom er af moest, viel deze al uit.
Toen toch de buurman maar even gebeld. Kwam gelukkig gelijk. Want stel dat er zo echt vlammen uit mijn keukenkastjes gaat komen!
We hebben toen eerst alle stroom van het hele huis er even afgehaald. De oven was al weer wat minder gaan roken toen de buurman kwam. Gelukkig wel! Toen ik zag dat de rook minder werd, kreeg ik ook het gevoel dat er nu geen grote brand meer zou ontstaan. Hij heeft de onderste plintplaat weggehaald en de stekker van deze oven uit het stopcontact gehaald.
Eerst even bijgekomen van alle consternatie. M'n hele aanrecht stond nog vol, want na de koekjes was ik al bezig met een hartige taart voor het avondeten. Bloemkooltaart met verse worst.
Toen we hier gingen wonen hadden we een groot gezin. We hebben dus de luxe van een grote oven en een normale. Gelukkig kon ik hierdoor de taart alsnog in de grote oven bakken. We zitten dus nu niet zonder oven, wel zonder magnetron. Dat zal even wennen zijn.
Het recept van de bloemkooltaart met verse worst geef ik je de volgende keer.
Morgen eerst maar eens bellen wat IKEA hierover kan zeggen. Want ook na 8 jaar mag een oven toch nog niet spontaan in brand vliegen?
Bij het bidden voor het eten tegelijk maar gedankt voor Zijn bescherming. De oven stond al uit, wie weet wat er gebeurd was als ik naar de zolder was gelopen om de was op te hangen?
Straks toch alle rookmelders gelijk even testen voor we gaan slapen.
Nu we het er toch over hebben; Heb jij een brandblusser en blusdeken in je keuken? Wanneer heb jij voor het laatst je rookmelders getest?
13 januari 2019
Hollen ken ik. Nu herontdekken hoe rust te nemen.
Bij "terugblikken" bekroop mij een toch wat ongemakkelijk gevoel. Terugblikken; moet ik dan de maanden af en eens opnoemen wat de bijzondere momenten in januari waren, in februari, in maart.....
En dan de mooie momenten en moeilijke dingen zo uit je mouw kunnen schudden?
Kun jij dat?
Mij lukt dat niet zo 1, 2, 3. Ik schrik daar een beetje van. Hoe kan dat? Waarom weet ik dit niet zo heel snel? Als er bijzondere dingen in dit jaar gebeurt zijn, dan moet ik dit toch zo kunnen benoemen? En bij die gedachte alleen al slaat mijn hoofd op slot.
Over afgelopen jaar bekruipt mij vooral het gevoel dat het een jaar is geweest van dóórhollen. Komt het daardoor? Dat ik zo heb lopen rennen in mijn leven dat .....bah.
Dit is denk ik wel een heel duidelijk signaal dat ik moet minderen of stoppen met hollen. Toch?
Het nieuwe jaar is vaak ook een moment voor een nieuwe start. Voor mij ook een nieuwe start om mijn relatie met God te verdiepen. Ik heb Hem, en daarmee ook mijzelf, tekort gedaan. (Wellicht is het hollen wel veroorzaakt doordat ik voor God uitliep in plaats van met Hem mee.) Ik ben hierover met God in gesprek geweest.
Hij gaf ook bevestigingen;
In de nieuwsbrief van Joyce Meijer
Het is oké om nee te zeggen. Deze nieuwsbrief las ik als eerste mail nadat ik thuis verteld had dat ik me had laten overdonderen tijdens een teamoverleg.
Vandaag kreeg ik de nieuwsbrief van Sestra
Ga mee en rust uit. Las ik vanmiddag.
Maar nu vraag ik me dan nog wel af hoe. Hoe neem ik rust en waarop leg ik dan het accent?
Natuurlijk weet ik wel wat ik als eerste moet doen; dichter bij God blijven en niet voor Hem uitlopen.
En verder? Er aan gewend om voor God uit te lopen, ben ik ook nu geneigd om zelf al allerlei oplossingen te zoeken voor meer rust.
Nou ja, tot rust komen kost tijd. Heb ik gelijk de tijd om te hervinden welke andere dingen mij rust bieden. En actie te gaan ondernemen op dingen die mijn rust roven. Zodat er weer meer balans komt tussen de rustrovers en de rustbieders.
Wat zijn voor jou je rustrovers en wat biedt jou rust?
09 november 2018
Post niet bezorgd
Op donderdag 1 november zou er post komen; het weekblad de Autoweek, De Visie tv gids, de waardebon van de postcoldeloterij voor 12,50 biologisch winkelen en de waardebon om mijn gewonnen prijs op te halen.
Niets van dit alles!
Dat is wel zuur. Best wel.
Later kreeg ik een berichtje in onze buurtapp van Nextdoor. Of iemand wist waar ene mevrouw ...... woonde in onze straat. Er was post verkeerd bezorgd. Dat was rondom dezelfde datum. Ik heb toen gereageerd met de opmerking dat ik die dag helemaal geen post had gehad. Dat ik wel vaker het idee had dat niet alles overkomt. Daarop reageerde nóg iemand van 1 straat verderop. Ook bij hen klachten over niet aangekomen post. Toen heb ik toch maar de stoute schoenen aangetrokken om echt een klacht in te dienen. Dan is er toch meer aan de hand.
De teamleider van onze postbezorgers is aan huis geweest om navraag te doen en uitleg te geven. Hij heeft vertrouwen in de bezorgers die nu onze post hier bezorgen. Hij vroeg me om als er weer klachten zijn of ik hem zelf wilde bellen. Zijn kaartje hangt nu op de koelkast. Dan kon hij het verder en gerichter uitzoeken. Dan kan het zijn dat er iets in het postsorteercentrum in Nieuwegein misgaat.
Maar ja, daar heb ik mijn gemiste post niet mee terug. Nu, een ruime week later nog steeds niet. De Autoweek zou het blad nazenden, dat is wel prettig. Deze moet nog komen. Mijn bon voor het biologisch winkelen en de prijs zal ik wel kwijt zijn.
En dan krijg ik vanmorgen een mailtje van de postcodeloterij met de vraag hoe mijn prijs bevalt en een mail om de kaart vóór 18 november te activeren. :-(
Niet dat ik het de postcodeloterij verwijt, die kunnen de postbezorging niet regelen.
Maar het geeft me wel een knauw aan de betrouwbaarheid van de post. Mijn vertrouwen in de post was eigenlijk nog heel hoog.
Hoe is dat bij jou zo elders in den lande?
12 oktober 2018
Vaas met gedicht gevonden
Afgelopen zondag zag ik dat die vaas er nog steeds stond. Ik dacht dat die vaas al lang er niet meer zou staan.
Het is een vaas met een gedicht er op gegraveerd. Niet zomaar een rijmpje, een heel gedicht! Een groot gedicht ook. Dat zal een hoop graveertijd gekost hebben!
Op 24 april (toen al) heb ik dit gedicht overgeschreven in mijn boekje.
Een foto van de vaas heb ik niet meer. Ik denk dat het gedicht wel voor zich spreekt. Op de foto was het gedicht toch niet echt goed zichtbaar.
Iemand moet deze bijzondere vaas toch missen? Kent iemand de schrijver of maker van het gedicht of de vaas? Het mooist is het als de vaas terug komt bij de eigenaar.
Er blijven veel spullen achter die vergeten worden; kleding, speelgoed, boeken, bijbels, schalen.....
Onlangs is er een oproepje gedaan om te kijken of men iets herkent van die spullen.
Eind oktober gaat alles naar een goed doel.
Die vaas staat (nog) niet bij die gevonden voorwerpen. Als die vaas naar de kringloop zou gaan wil ik 'm wel ergens op mijn werk neerzetten denk ik. Daar komt het gedicht misschien alsnog mooi tot zijn recht.
08 maart 2018
Vrouwen en lef. Met lef naar je dromen.
Fanatiek feminisme is ook niet iets voor mij. Mezelf ontplooien, blijven leren, mijn passie ontdekken en verder uitwerken wèl. En dat ik die mogelijkheden heb, heb ik wel aan de fanatieke feministes te danken.
Vanmiddag was er een lezing over LEF. Pauline Schipper gaf deze lezing in Wijkontmoetingscentrum Stad. Het was boeiend. Uitnodigend om straks mee aan de slag te gaan. Aan de slag met mijn dromen. Moet ik ze wel eerst (her-) ontdekken.
Enkele krabbels uit mijn aantekeningen van vanmiddag; Nu dit typend komt er steeds meer in mij op. Komen er ook dingen bij me op die vanmiddag niet eens gezegd zijn.
- Waar ben je trots op? Wat wil je er mee doen? Wat is je intrinsieke factor?
- Je hebt altijd keuze hoe ermee (omstandigheden, dat wat je overkomt) om te gaan . Gaat t je wat opleveren of kost t je alleen maar? Is je glas halfvol of half leeg of ga je op zoek naar de kraan om t glas bij te vullen?
- De sleutel tot verandering is het zelf bepalen van het moment waarop je verandert.
- 25 % van de vrouwen laat zich door anderen leiden tot t stellen van een doel.
- 33 % zou andere keuzes maken als ze meer lef zouden hebben.
- 66 % zet niet haar netwerk ik om te helpen bij het bereiken van doelen.
Bij welke ervaring had je lef nodig en wat gebeurde er toen? Denk je eens in hoe het zou zijn als je oneindig lef zou hebben: dan ligt de wereld aan je voeten, toch?
Terugkijkend op mijn leven kan ik sommige vragen duidelijk beantwoorden. Kan ik in enkele woorden aangeven wanneer ik de sleutels tot verandering gebruikte. Dat waren belangrijke momenten in mijn leven. Weet ik op welke keuzes van toen ik nu trots ben.
Maar de vraag wat ik nu zou doen als ik alle lef van de wereld heb wordt een stuk lastiger. Eén stap weet ik direct te vertellen. En die zou ik best morgen willen nemen. Maar het vervolg van die stap? En wat zijn mijn dromen? Waar wordt ik gelukkig van? Wat wil ik daarmee gaan doen? Dat vind ik lastig. Het lijkt of ik juist blokkeer door mezelf die vragen te stellen. Waar word ik gelukkig van? Vaak zijn dit zulke kleine dingen, en zo vaak zó wisselend. Daar waar ik gelukkig van wordt fladdert alle kanten op.
Dit gaat vast nog wel even in mijn gedachten verder. Ik wil dit ook verder uitwerken. Daarbij wil ik niet zweverig worden. Aan de ene kant gewoon doen wat mijn handen tegenkomen. Maar daarmee loop ik ook weer het risico dat ik me dan weer laat leiden door de omstandigheden, door de keuzes die niet ik maak, maar wat me overkomt. Maar ja dat risico loop je als je niet goed weet waar je wel naar toe wilt. En dat weet ik nou net niet.
Snap je het nog?